Door het regelmatig schrijven van een blog wil ik graag mijn verhaal,mijn ervaringen en belevenissen met je delen.
Het schrijven betekent veel voor mij. In de eerste plaats voelt het als belangrijk dat er meer openheid komt over de uitdagingen die mensen met nah (niet aangeboren hersenletsel) ondervinden.
Omdat het niet begrijpen van het hoe en waarom al start bij de mensen die het zelf hebben. Laat staan dat iemand met nah kan uitleggen aan onze omgeving wat er 'exact' in je brein gebeurt waardoor je handelt zoals je handelt. En omdat de gedachte dat het ‘inmiddels toch wel over is’ of ‘je kon gisteren ook naar de verjaardag van …. En nu zeg je onze afspraak af?’ een best veel voorkomende gedachte is van mensen in de omgeving. Dat er meer begrip komt is voor mij essentieel. Dat maakt dat je, ook mét je nieuwe manier van leven, je ook nog gezien voelt. Dat je mee mag doen.
Kortom, ik hoop met het delen van mijn verhalen compassie, herkenning en begrip kan bieden.
Daarnaast vind ik het fijn om te schrijven. Om woorden te verbinden. Alles met met én een serieuze ondertoon en ook zeker met de nodige humor en luchtigheid. Het is voor mij een manier om mijn overvolle brein wat te legen. Daarnaast werkt het teruglezen van mijn verhalen tegelijk voor mijzelf therapeutisch.
Met dank voor je aandacht.