Dag 8 - Have a good one

Vandaag was een goede dag. Toen ik vanmorgen om half 6 wakker werd voelde ik me best goed uitgerust. Lag er gisteravond ook om 9 uur in.... Maar goed dat zegt niet alles over de hoeveelheid slaap die de nacht voor je in petto heeft. Dit was voor mij een goede nacht. Dus stond ik om 6 uur onder de douche en zaten we om kwart voor 7 aan het ontbijt.

Na het ontbijt even d.m.v. facetime gebeld met Iris. Fijn te weten dat we haar (en andere loved-ones) binnen zeer korte tijd weer zien!!! Naar mate deze tweede week vordert, groeit ook het gevoel dat het echt bijna tijd is om afscheid te nemen van dit grote avontuur.

Maar zover is het vandaag nog niet. Vanmorgen als eerste ben ik gestart met de voorbereiding voor de 'hormone evaluation'. Bloedprikken en wat vragen beantwoorden. Morgen volgt de evaluatie. Benieuwd wat er duidelijk wordt over de invloed van mijn hersenletsel op interne lichamelijke functies.

Vervolgens ben ik aangehaakt bij de cardiotraining. Het scherm wat aan mijn hartslagmeter gekoppeld is vertoont weinig activiteit. Terwijl ik me uit de naad trap, laat het scherm een zeer coole hartslag zien... Dat gebeurt wel vaker aangezien er ongeveer 10 schermen tegelijkertijd gekoppeld zijn aan 10 verschillende mensen. Ik mag dus op mijn gevoel afgaan en dat lukt me goed.

Om half 10 heb ik een afspraak met de optometrist meneer. Althans, hij komt later. Als eerste wordt door een kundige medewerker een aantal testen uitgevoerd. Tijdens de laatste testen die door de dokter zelf worden uitgevoerd blijkt dat de schade door de CVA minimaal is in vergelijking tot patienten met soortgelijke trauma's. Mooi! Dat is al zeer goed nieuws.
Het minder goede nieuws is dat mijn ogen geen teamspelers zijn. Het linkeroog is als een klein broertje die daar wil zijn waar de grote broer (het rechteroog) ook is. En als het te moeilijk wordt neemt het linkeroog een vakantie. Lekker is dat. Zeker een punt van aandacht dus om in Nederland verder aan te werken. Bij goed oefenen en de juiste begeleiding kan het oog weer herstellen zodat het samenwerken weer optimaal wordt. Dat betekent ook tegelijktijd dat de vermoeidheid en/of hoofdpijn, veroorzaakt door de zintuigelijke prikkels, kan verdwijnen. Wat een goed vooruitzicht!

De rest van m'n therapie dag is gehusseld en vol. Zo zijn er twee cognitieve afspraken van beide 1 uur gepland (ik kreeg vandaag voor het eerst bijna geen hoofdpijn meer tijdens deze sessies). Ook heb ik nog een uur NMT (neuro musculaire therapie) waarvan de helft wordt ingevuld door het losmaken van de onderrug en heupen (echt alles lijkt rotsvast te zitten).
Percy en ik lunchen vanmiddag buiten de kliniek bij 'The Bagel Den'. Heerlijk om even buiten te zitten met een smakelijke bagel. Even samen genieten.

Later heb ik nog een sessie met Mike en Andy van Neuro-Sensorimotor Integration (althans ik geloof dat deze therapie met hen zo heet). Dit knappe koppel bedenkt het een na het ander. Ik probeer alles uit en doe vervolgens een test of het werkt. Dit gaat staccato door gedurende deze sessies. Ook doe ik bij hen veel oogoefeneningen die weer van invloed zijn op de balans. Ik heb vooruitgang geboekt. Zou dolgraag langer intensief met hen willen werken. Zij zien toekomst in mijn behandeling. Er zal een uitgebreid advies worden gegeven hoe ik hier thuis verder mee aan de slag kan.

Wat mij totaal verrast en verbaast is het advies van Andy. Aangezien mijn kwaliteit en met name kwantiteit van slaap niet zo goed is, krijg het sublieme advies om iets lekker en zoets te eten. Een half uurtje voor het naar bed gaan. Iets van een beetje ijs met wat extra zout. Ik denk nog... 'hoe dan'? Het antwoord lijkt simpel. Aangezien het eten van suikers en zouten je moe maken, kom je makkelijker de nacht door. Dus...aan iedereen die na een uur of twee slapen wakker wordt en niet makkelijk in slaap valt.... probeer het eens. Ik ben benieuwd naar het resultaat.

Vandaag was goed. Ik voelde me fit, uitgerust, helder en sterk. En ik wens het iedereen. Zoals men het hier zegt; Have a good one!!

Ieneke