15. Ervaring – deskundig

Het is zondag vandaag. Een dag waarop ik (doorgaans) zorg voor de vroege ochtendwandeling met de hond. Vandaag voelt dat als cadeautje. Na een behandeling neuromovement* (gisteren) ben ik vanmorgen in staat een pijnvrije ronde te doen. Ik beeld mij in dat alles met elkaar kan bewegen. Dat lukt mij dit keer goed en maakt het bewegen vrijer. Minder zwaar. 

Het beeld van bevroren weilanden en een stralende ochtendzon waarvan de warmte al goed te voelen is, sterken mijn goede vibes.

De zondag is de dag waarop wij laat ontbijten. Heel easy going waarvoor we alle tijd nemen. Al met al een goed begin van deze dag.

Ik zit momenteel in een proces waarbij ik afweeg/bekijk wat ik de komende tijd wil gaan doen. Ik merk bij golven dat de invulling van de dagen/weken zoals het nu is, mij niet blij stemt. Het thuis zijn met de nodige ontmoetingen buitenshuis past bij mijn aangepaste leven. Maar het is nu tijd voor verandering. Tijd om nieuwe dingen te leren, nieuwe mensen te ontmoeten. Tijd voor vernieuwde energie.

Maar dan komt de grote vraag; hoe ga ik het vormgeven en met name wat is dan ‘het’?

Er is een aantal zaken die ik kan afstrepen. Zo is het werken voor een baas/bedrijf iets wat mij instant zenuwen geeft. Het ‘moeten’ presteren op een moment waarvan ik niet weet hoe het met mijn energie staat. Die onzekere en variabele factor binnen vaste lijnen krijgen…dat wil gewoonweg niet. Een opleiding volgen waarbij ik met regelmaat moet reizen…. Ook dit valt af. Ik rijd graag auto maar met ‘snelweg-vermijdend’ gedrag ben ik regelmatig te lang onderweg.

Gelukkig blijven er nog legio opties over. Heb besloten de tijd ervoor te nemen om in te voelen wat ik echt zou willen. Waar ik verder mee kom. Wat mij een goed gevoel zal geven. Waarbij het vinden van balans op voorhand een noodzakelijke is.

Een van de opties is om als ervaringsdeskundige aan de slag te gaan. Maar hier heb je tegenwoordig (al wat langer uiteraard) een opleiding voor nodig. Een opleiding om ervaringsdeskundig te worden. Dat vond en vind ik best bijzonder. Hoe dan? Dan had ik liever de opleiding gevolgd zonder dat ik het infarct had gehad.

Na enig verdieping in de materie van de opleiding, begrijp ik dat de opleiding o.a. inhoudt dat je leert je eigen verhaal in te zetten en er tegelijkertijd afstand van te nemen. Dus het delen zonder emoties (=lange versie in het kort)

Ik ben echter van mening dat ik, met mijn ervaringen inzake herseninfarct en het herstel nadien, plus alle ervaringen die ik heb opgedaan in de afgelopen 14 jaar, voldoende deskundigheid bezit om andere lotgenoten te helpen. Af en toe mag ik mijn deskundigheid inzetten voor o.a. Hersenz. Dat is echt fijn. De mensen (online) zien en het leed te herkennen en te erkennen. Te luisteren en stukjes van mijn eigen verhaal te delen. Dat raakt. In positieve zin dan. Dat geeft mij sterk het gevoel dat ik en mijn verhaal ertoe doen.

Maar wanneer ik een serieuze gooi zou willen doe naar een baan als ervaringsdeskundige, dan moet ik wel gecertificeerd zijn. Dat ik daar het nut niet van inzie en niet de bereidheid voel om daar 1000 euro voor neer te leggen, is ook dit niet het pad welke ik ga bewandelen.

Waar ik blijvend enthousiast over -en geïnspireerd door ben is het stukje binnenhuisarchitectuur. Meedenken, tekenen, visualiseren, ontwerpen….Misschien dat ik hierin mijn deskundigheid nog kan vergroten. Mét een opleiding.

Ieneke

*https://subtielbewegen.nl/neuromovement/