Dag 4 - Tijdloos

Het is lang geleden dat ik zoveel uren heb geslapen. Over het algemeen doe ik het met een uur of 3 á 4. Nu heb ik het record van 9 uur gehaald. Awesome!! (een veel gehoorde kreet hier).
Weliswaar niet aaneengesloten maar toch! Dan denk je dat je uitgerust de dag begint en in staat bent om eerder behaalde resultaten te verbeteren.
Ook hier gelden blijkbaar geen garanties. Bij cardio lijkt het alsof ik beton in m'n benen heb en moet ik wel heel veel moeite doen om een lang niet zo goed resultaat te behalen als gisteren. Anyway... Ik heb gefietst als een dolle. Zweten is bijna weer een nieuwe ervaring.

Tijdens een gesprek met Sarah, een 'neuromuscular therapist', bespreek ik de veranderingen in gevoelens over mijzelf na de CVA. En dat ik blijkbaar niet de enige NAH patiënt ben die worstelt met zijn of haar veranderde identiteit. De een heeft daar misschien eerder een antwoord op als de andere. Ik bespreek met haar dat de tijd bij CFX een mooi moment zou zijn om betere keuzes ten voordele van mijzelf te maken. 'Put myself first'. Daarnaast nieuwe grenzen te bepalen die goed zijn voor mij. Genoeg stof om over na te denken én iets mee te doen.

Het oefenen vandaag met twee andere therapeuten staat in het teken om via mijn rechterkant, beweging te krijgen aan linkerzijde. Door rechts mijn gewrichten (schouder, elleboog, pols, heup, knie en enkel) te versoepelen zou er voor zorgen dat de beweging aan mijn linkerkant makkelijker wordt.
Het is een half uur van extreem snel schakelen. Werkt het niet, dan wordt de oefening aangepast. Werkt het wel maar minimaal, dan wordt de oefening verzwaard. Het is een 'ongoing process'. Nooit een saai moment.
Aan het einde van deze sessie voelt het of ik iets makkelijker loop. Mijn klapvoet minimaal is. Een topmoment.

De oprichters en CEO's van CFX schuiven later op de dag aan tijdens de lunch. Dit om te horen hoe het met iedereen gaat. Of er wensen of ideeën zijn en om vragen te beantwoorden. Geadviseerd wordt om het komende weekend rust te nemen. Er is hard genoeg gewerkt dus het hoeft even niet. Best een fijn vooruitzicht. Blijf het bijzonder vinden dat zij ons allen bij naam kennen. Weten wanneer je bent gekomen, waar je mee dealt (scan gerelateerd). Dat voelt vertrouwd.
Morgen heb ik een korte dag. Om 12 uur is een gesprek gepland met dr. Fong. Met haar bespreken we hoe het nu met mij gaat en hetgeen ik de komende week mag verwachten. Verder wil ik graag morgen na mijn schema de tijd nemen om te praten met Brian (de MRI man). Hij heeft mijn scans "gemaakt" en bekeken en heeft toegezegd uitleg te geven over de beelden. Ik kijk er naar uit. Percy is morgenochtend ook de hele morgen present. Er is voor alle therapieën een uitleg en vraag / antwoord moment ingelast. Mooi dat ook hiervoor de tijd wordt genomen.

Ieneke