14. Positiviteit

Ik wankel een beetje. Ik bevind mij momenteel tussen het licht en het donker. Een groot, grijs uitgestrekt gebied. Bemerk dat er zonlicht nodig is. Zonlicht waarmee ik weer positieve energie kan opwekken. Eigenlijk ben ik net een zonnepaneel (uiterlijk gezien zijn er weinig overeenkomsten te vinden). Het kunnen opvangen en vervolgens direct inzetten voor ‘wat dan ook’. Een actie die altijd en logischerwijs afhankelijk is van fysieke mogelijkheden. Het vermogen om energie op te vangen heb ik zeker. Zowel positieve als het negatieve. Het ‘sparen’ van de energie is een ander verhaal. In mijn beleving kan je energie ook niet echt sparen. Wél is er een keuze waaraan uit te geven.

Gistermiddag scheen heerlijk de zon. Dochterlief had een vriendin op bezoek waarmee ze kon ‘chillen’. Zij creëerden hun eigen energieke en vrolijke wereld. Mooi om te zien hoe energieën elkaar versterken. Instant. Er behoeft geen denken, geen wikken en wegen, er zijn geen belemmeringen, geen ingewikkeldheden. Ze ‘zijn’. Prachtig!

Manlief was aan het klussen binnen. Mijn energie ging uit naar de tuin.

Omdat mijn heup nog steeds een zeer belemmerende factor is, houd ik het lopen beperkt. Een mooi moment om de wilgjes te knotten. Bij de eerste wilg zie ik een nestje. Weliswaar eentje van een vorig seizoen, maar toch. Met in het achterhoofd de krapte op de woningmarkt laat ik het nestje intact en snoei behoedzaam de takken eromheen weg. Na twee wilgen te hebben geknot en de takken keurig op een berg te hebben verzameld, drinken we samen een kopje koffie in het zonnetje. Die activiteit, gevolgd door een rustmomentje in de zon….dat maakt dat alles minder zwaar wordt. Alles lijkt draaglijker.

Sommige mensen hebben dat lichte, dat positieve, altijd voorhanden. Zo lijkt het tenminste. Nu ben ik niet jaloers aangelegd maar díe eigenschap, dát vermogen om luchtig en positief te leven. Die liefde voor jezelf, dat vrije, dat is iets wat ik wel zou willen kunnen.

Tijdens de ACT training (acceptatie & commitment training) heb ik opnieuw mogen leren over het tonen van compassie. Ik heb het (opnieuw) geleerd door te lezen en erover te praten. Door oefeningen te doen. Maar omdat het zo niet in mijn systeem is en ik niet de focus hierop houd, blijkt keer op keer dat herhaling bittere noodzaak is. Toch nog maar ‘even’ opnieuw de ‘stof’ tot mij nemen en blijven herhalen. Daarnaast blijft er wederkerig wat op mijn pad te komen. Dit heet meditatie. Wat het is, hoe het werkt en hoe het het brein helpt.

Wanneer Ik mijn aandacht hier op focus, hier de tijd voor neem om te oefenen. Wanneer de zon er dan later ook nog bij komt….de positiviteit is nu al voelbaar.

 Ieneke