7: Stip op de horizon

Daar was het dan…het moment waarop er knopen doorgehakt mochten worden, de groter wordende onzekerheden in 1 keer van tafel werden geveegd, en een meer concrete invulling werd gevonden voor het thema ‘therapie in de USA’.

Afgelopen maandag een mail bericht gestuurd naar de kliniek met de vraag om een zoom meeting. Doorgaans duurt het vaak wel even voordat er überhaupt een reactie wordt gestuurd maar dit keer niet. Binnen een half uur was er een reactie en een voorstel voor een zoom meeting de dag erop.
Dinsdagmiddag zaten wij dus keurig klaar om onze vraag voor het plannen te bespreken. Het mooie is dat hetgeen wij ons hadden ingebeeld ook daadwerkelijk mogelijk blijkt.

15 mei a.s. staat de eerste dag van een zeer intensieve therapie van 2 wekend geagendeerd. Dat maakt dat er een hoop ruis verdwijnt. De vele hersenspinsels welke bijna niet te verzinnen vallen komen nu op een tweede spoor. Andere vraagtekens worden nu groter.
Gaan we het redden voor wat betreft het doneeractie en het bedrag welke benodigd is? hoe doorsta ik 3 weken zonder onze dochter? en hoe doorsta ik 10,5 uur zitten/hangen in een vliegtuig? etc. etc. Deze onzekerheden mogen in de komende maanden kleiner worden. Een grote, helder wordende stip op de horizon. Iets om naar toe te werken en naar uit te kijken.

Ieneke