3: Versnelling

In de afgelopen twee weken is weer veel gebeurd. Niet alleen in de wereld. Wat daar zich allemaal afspeelt laat ik zoveel mogelijk daar. Het raakt, shockeert, ontroert en verbaast. En ik kan er alleen maar naar kijken. Van een grote afstand. En hoe heftiger de beelden zijn; ik raak het niet kwijt. Het devies is dus afstand, die toch al groot is, nemen.

Ook op microniveau speelt een hoop. Ook al vullen mijn dagen zich niet met (betaald) werk, ik heb weer het gevoel dat het steeds drukker wordt en de dagen meer dan 8 uur omvatten.  Het stapelt zich ook op. Het tempo ligt nou eenmaal lager dan voorheen.

Na interessante gesprekken en ontmoetingen extern ontwikkelen nieuwe ideeën zich. Met een sneltreinvaart. Binnen de dorpsgemeenschap ontplooien zich super initiatieven die ook binnen afzienbare termijn worden gerealiseerd. Allen met de insteek ons goede doel te steunen.

Zelf zijn we druk met het benaderen van bedrijven, schrijven we stukken, ontwerpen we flyers en posters en proberen zo het een en ander vorm te geven. Daarnaast klussen we ook tussendoor nog wat. In huis en aan websites. En er zijn ook nog de terugkerende reguliere afspraken op medisch en paramedisch gebied. 

Voor de naderende kerstmarkt in Roden wordt door een aantal zeer begane dorpsgenoten veel tijd en energie gestoken in het maken van vogeltaarten. Ook een goed doel op zich waarmee ook de vogels er dus desgewenst warmpjes bijzitten tijdens deze koude decembermaand.

Zelf ben ik lekker bezig met het maken van mijn aandeel voor de verkoop. Een bezoek aan de lokale bloemisten heeft mooi kerstgroen als donatie opgeleverd. Daar word ik heel blij van. Daarmee heb tijdelijk mijn 'oude beroep' weer kunnen oppakken en stort ik mij op de kerststukken.
Daarnaast snuffel ik weer even aan een andere oude liefde….het koken. Alhoewel koken dagelijkse kost betreft, maak ik nu heerlijke (zeer verantwoorde) granola’s voor de markt. Verder ben ik ‘drukjes’ in de weer met een catering van lekkere hapjes.

Door het oppakken van deze twee creatieve ambachten speelt zich ook een film af in mijn hoofd. Allerlei plaatjes en gebeurtenissen uit het werkverleden worden in mijn brein teruggeroepen. Het vormt zich al snel een film die door de hoeveelheid aan informatie versneld wordt afgespeeld. Een ‘trip down memory lane’. Mooi en tegelijkertijd ook best confronterend.

Met alles wat er gebeurt heb ik, gedeeltelijk bewust en ook onbewust, voor een versnelling gekozen die niet altijd goed uitgepakt. Er stagneerde eerder deze week iets in mijn looppatroon. Hoofd en lijf wilde op zich wel vooruit maar voet stapte uit de communicatie. Dat resulteerde in een versnelde hink-stap sprong actie en een keiharde vlucht tegen de bank plus een niet fijne landing op de vloer.

Toch maar even een versnelling minder en af en toe een fikse pas op de plaats.
Best fijn als je jezelf kan bijbenen. 

Ieneke