Dag 10 - Onbeschrijfelijk

Om kwart voor 9 vanmorgen komen we ‘fris en fruitig’ en licht gespannen aan bij het gebouw van CFX. Op deze laatste vrijdag van ons CFX avontuur zullen we de fMRI scan van gisteren bekijken en bespreken. Verder is het een moment van de laatste metingen (balans/mentale gesteldheid) en het bespreken van wat voor huiswerk, hoe en in welke frequentie, op te pakken. 1 ding is al snel duidelijk…. Ze laten je hier niet zo maar los.

Mijn balans oefeningen gaan mijn inziens niet super goed maar overall gezien is de balans een heel stuk verbeterd ten opzichte van de eerste metingen. Ik kan verder melden dat in twee weken tijd mijn hoofd- en nekpijn een stuk minder zijn geworden en ook de duizeligheid is sterk afgenomen. Er is lichamelijk zoveel aan vastzittend spierweefsel losgemaakt dat het bewegen ook met veel minder pijn gepaard gaat. Mijn linkerarm en schouder kunnen zich na inspanning ook weer ontspannen. Het gaat echt nog lange niet vanzelf maar de beweging zit er in. Ik heb gerichte opdrachten gekregen om dit verder uit te werken.

De resultaten van de 2e fMRI baarde mij wat zorgen. Heb sommige testen echt verknald (kwam niet verder dan 4 smaken ijs…). Ik was ook wel echt op én de testen zijn afgenomen op een moment aan het van einde de dag met zero energy left. Maar goed, daar verander je niets aan.

Wat wij vervolgens zien aan resultaten is best verbluffend te noemen. Op heel veel punten ben ik mega op vooruit gegaan. Op andere soort van hetzelfde gebleven en op enkele heb ik minder gescoord. Die twee laatste… even niet belangrijk voor nu. Vind de hoogtepunten op dit moment vele male interessanter

Waar het eigenlijk op neerkomt is dat mijn linker en rechter hersenhelft het veel beter met elkaar kunnen vinden. Er worden minder omwegen gemaakt en het is een stuk rustiger op de weg. De wegwerkzaamheden zijn dus meer dan nuttig gebleken. Wat er gebeurd is tijdens de afgelopen weken is een vorm van resetten van mijn brein.

Nu de reset is voltooid kan ik verder werken aan verbetering. Het is net als een arm dat gebroken was en nu uit het gips komt. Het is geheeld. De botten zitten weer aan elkaar. Maar voordat de arm echt weer iets kan doen, moet er veel worden geoefend. Dat oefenen met in dit geval mijn hersenen (en dus ook met mijn lichaam); daarvoor ben ik super gemotiveerd.
Een mooier kado als de afelopen weken bij CFX had ik me niet kunnen wensen. Ernstig dankbaar dat ik deze ervaring heb mogen beleven.

Met een tas vol huiswerk, een app welke alle activiteiten voor thuis laat zien en/ of beschrijft en de nodige raadzame adviezen, zeggen we CFX gedag. De therapeuten die ik vanmorgen op mijn laatste rond tegenkwam heb ik persoonlijk bedankt. Een enkele therapeut (Kate) kwam mij buiten nog achterna om een knuffel te geven. In twee weken tijd heb ik met een aantal mensen een bijzondere band opgebouwd.

Nu heb ik vaker mijn dank uitgesproken aan alle mensen die zo begaan blijken en onze reis mogelijk hebben gemaakt. Het is en blijft voor mij echt heel bijzonder.

Waar ik ook erg dankbaar voor ben en waar ik niet veel over heb geschreven in mijn blog is de onmiskenbare steun van Percy. Zonder hem had ik dit avontuur niet kunnen en willen beleven.

12 jaar geleden werd onze prille liefde ruw verstoord door het infarct. We hebben samen gestreden om het leven weer leefbaar te maken en dat is goed gelukt. We zijn een liefdevol gezin gegroeid. Maar om nu samen deze reis te maken om nog wat extra kwaliteit van leven toe te voegen voelt als waardevol. Een waarde die voor ons alle drie zeer welkom is.

De komende 1,5 dag die wij nog in Utah zijn, gaan we nog even genieten van de fantastisch mooie omgeving. De woeste natuur met besneeuwde bergen. Een mooie manier om deze tijd af te sluiten en met frisse, vernieuwde energie terug te vliegen naar Nederland.

Ik schrijf graag in mijn blog hoe de voorgang verder verloopt. Over wat er allemaal op mijn pad komt. Maar de komende week lees je even niets van mij. Ik heb tijd nodig om weer even te landen en te genieten van het samenzijn met Iris en de 4-voeters. In het vlakke Nederland, het mooie Midwolde.

Ieneke