4: Oorverdovende stilte

(Synoniem voor reflectie, inkeer, ruimte voor dat wat niet direct onder woorden te brengen is.)

Het was best veel de afgelopen weken. Er was de week na m’n ongelukkige hink-stap-sprong-val en bijhorende kneuzingen, ontving ik een injectie in de linker heup, mocht ik voor de zoveelste keer in de MRI (volgens mij is mijn strippenkaart na een keer of 15 wel vol en de MRI staat garant voor een hoop angsten), was het overal drukdrukdruk…. En was ook nog het gesprek met De Krant.

Een kleine twee weken geleden hebben Percy en ik een interview gehad met Fiona Huisman van De Krant. Het was een fijn gesprek. Het waren veel vragen en de antwoorden c.q. verhalen van de afgelopen 20 jaar passeerden in no time de revue. Dat kan ik. Het oprakelen van…Met weinig zichtbare emotie. Is wel een extreme aanslag op een (bijna)lege batterij. Zeker de moeite waard! Fiona heeft ervoor gezorgd dat er een goed artikel in De Krant is gepubliceerd. Wederom een stukje erkenning en ook zeker een manier om nog meer mensen op de hoogte te brengen van onze doneeractie. 

Ook door deze publicatie ontvangen we weer nieuwe donaties. Top. Dankbaar zijn we bij iedere donatie. We zijn goed op weg. Ook al lijkt het uiteindelijk benodigde bedrag nog best ver weg….

Het is tweede kerstdag. Even genieten van de stilte en leegte. Door een mega hoeveelheid aan prikkels lijkt er alleen aandacht gericht op de energie buiten mijzelf. Dat voelt niet goed. Het zorgt voor irritatie. 

De aanloop naar kerst maakt de wereld onrustig. Wat moet en mag er allemaal? Wat moet en mag er allemaal niet? Hoe dealt eenieder hiermee? Er wordt veel over gesproken, over gekletst, we delen maar al te graag onze ideeën en meningen hierover. Vermoeiend. Vind het op zich al een uitdaging om m’n eigen ideeën en mening te delen met mezelf. En dat ik dan ook nog luister naar mezelf. Het plaatje helder te krijgen over wat er goed is voor mij, voor ons gezin en onze naasten.

De onrust van de wereld waarin wij leven en ik ook aan mee doe (bewust en veelal onbewust), daar kan ik mij niet meer voor afschermen. Dat filter is kapot. Ik weet dat, voel dat. Het maakt me nu en dan knetter en ik ben mij bewust dat ik geen moment meer kan genieten van wat er is. Ik voel me opgejaagd. Denk dat ik van alles meer moet en het niet kan…en het ook helemaal niet wil. Hoe sterker en groter het wordt, des te groter is de behoefte aan rust. Radicale rust. Geen mensen, geen gepraat, niet hoeven te praten en niet hoeven te luisteren. Niet te hoeven denken.

Belangrijk is om op zo’n moment, de aandacht even naar binnen te richten en te ervaren waar het echt over gaat. Dat kan uiteraard op best veel manieren. Meditatie werkt voor mij soms. Niet wanneer ik te veel van alles ervaar…Dan krijg ik rust door te fietsen. Met de muziek van Einaudi in m’n oren (Intouchables – Fly)

Wanneer je dan (bijna) geen mens tegenkomt, je slechts reeën en akka’s ziet en de wind knetterhard om je oren waait… het voelen van de oorverdovende stilte. Voor mij werkt dat. De emoties komen los. Tranen stromen over mijn wangen. De hoofdpijn verdwijnt. M’n brein dan tot rust. Geluk.

Ik wens eenieder geluk. Geluk voor de laatste dagen dit jaar, een gelukkige jaarwisseling. En zeker heel veel geluk voor het nieuwe jaar. Een heel nieuw jaar vol nieuwe kansen en mogelijkheden.
En dat iedereen maar invulling maar geven aan zijn of haar eigen geluk.

Ieneke